දශකයකට වැඩි කාලයක් ලෝක ක්‍රිකට් පිටියේ පිතිකරුවන් යෝකර් පන්දුවෙන් භීතියට පත් කළ ලසිත් මාලිංගගේ කෘතිය Killer : The Magic of Twenty One පසුගියදා කොළඹදී එළිදක්වනු ලැබීය.
ඕනෑම පන්දු යවන්නකුට අතිශය වැදගත් වන ක්‍රිකට් පිටියේ විශේෂිත පන්දු 21ක් පිළිබඳ ලියැවුණු එම කෘතිය එළිදැක්වීමේ උත්සවය නම් කරනු ලැබුවේ ‘විසිඑකේ මන්තරේ’ ලෙසිනි.
සිය ක්‍රිකට් ජීවිතය මුවහත් කර ගැනීමට අත්වැල සැපයූ සියලුදෙනාට තුති පුද කරමින් එහිදී ලසිත් මාලිංග සිදු කළ සංවේදී කතාව මේ වන විට සමාජ මාධ්‍ය ජාලයේ වැඩි කතාබහට ලක්වී තිබේ.
“මම ගාල්ලේ රත්ගමින් බිහිවුණු ක්‍රීඩකයෙක්. මට ක්‍රිකට් ක්‍රීඩකයෙක් වෙන්න ලොකුම ශක්තිය වුණේ මගේ අම්මා. ගමේ සෙල්ලම් කරන කොට ලේසි නෑ. ගෙදරින් හොරාට ගිහින් සෙල්ලම් කරන්නේ. මම එහෙම යන හැම වාරයක් ගානෙම අම්මා හොයාගෙන ඇවිත් මාව ගෙදරට ඇදගෙන යනවා. එහෙම ක්‍රීඩා කරපු කාලයක් මට තිබුණා. මට අද වගේ මතකයි 2007 වගේ කාලයේ මම ක්‍රිකට් ටුවර් එකකට යන්න ක්‍රිකට් බැට් එක එහෙම උඩින්ම තියලා මගේ ගමන් මල්ල සූදානම් කරනවා. අම්මා එතැනින් යන ගමන් මගෙන් අහනවා, ‘උඹලා බැට් නම් අරන් යනවා, ලකුණක්වත් ගහන්නේ නම් නෑ’ කියලා. ඒක ඒ විදිහටම කිව්වා. මේ කතාව හැමදාම මගේ මනසේ තිබුණා. ඒත් මට පුළුවන් වුණා දවසක් ගාලු ක්‍රීඩාංගණයේදී අම්මා බලාගෙන ඉන්න කොටම මගේ පළමු වැනි ලකුණු 50 රැස් කරන්න. ඒ මුරලි අයියා අවසන් වතාවට ක්‍රීඩා කළ ටෙස්ට් තරගයයි. ස්තූතියි අම්මේ මාව මේ තත්ත්වයට ගෙනාවාට. ඒ වගේම තාත්තා, මට මතකයි තාත්තා සී.ටී.බී. එකේ වැඩ කරන කාලේ අපි ස්කූල් මැච් සෙල්ලම් කරද්දි තාත්තා ලන්ච් ටයිම් එකේ ඇවිත් හොරාට මැච් එක බලලා යනවා.” ලසිත් මාලිංග ඉතා සංවේදීව එසේ කීවේය.
